Kendimizi unutup kahraman beklemeye durduk.
Niyeyse kimse gelmedi!
Herkes kendi hayatının başkahramanı olma derdindeydi.
Ama artık başkalarının kahramanı olmanın da zamanı geldi.
 

Bir elimi musmutlu oğlum bir elimi yapyakışıklı kocam tutmuş. Biri yağ biri bal. Oh mis. Açık hava, güneş. Edebiyat fakültesinden mezun olmama da bi tırnak kalmış. O son dört dersten kalmasaydım iyiydi. Hem sonra Pejoda olsa almışız bir araba, sağa sola ufaktan ufaktan gidip gelmeye başlamışım. Yarısı borç ama zaten birşeye sahip olmaktansa birşeyi bilmek ve yapabilmek daha önemli, değil mi. Evet, evet, bence evet. Kafadengi arkadaşlarla oturup çalışıyoruz kurumda. Arada bir okuyup arada bir birkaç cümle çiziktiriyorum. Oh. Tamam AllahIm bu kadar dünyalık. Çok teşekkür ederim. Şimdi biraz iman takva falan nasip edebilir misin lütfen bu benceğize.

 

birine onu sevdiğini söyleyeceksen kulağına usulca fısılda!
çünkü fısıltılar ya sırları taşır ya da muhakkak gerçekleri!

konuştukların kadar günahkarsın
sustukların kadar evla.
Rabbim belayı çocukların üzerinden ıra.

çok kirlendik dünyada
ölüleri mesh ediyorlar
doğmak zaten kirlenmek üzre
toprak saçın üstümüze
cennet güzelse
biz de ölmeyelim mi?

Dünyada seni sevindiren hiçbir şey yoktur ki onun altında seni üzen birşey yatmış olmasın. Dünyada katıksız bir sevinç yaratılmamıştır.

Herkes kendi dünyasında yaşıyor. Oysa hepimiz için önerilen yaşam şekli aynı.
İşte bu ikisi arasındaki fark, dünyadaki adaletsizliğin madde parçacığı.

Çünkü Üzüleceğimiz Şeylerle Şükredeceğimiz Şeyler Aynı

AA' nın 2012 en iyi fotoğrafı olarak seçtiği kare

- " Aptal gibi mutlusun, saf bir çocuğa benziyorsun." dedi.

Cevap vermedim. İnsanlara anlamayacakları sözleri söylemeyi bırakalı çok oldu.

Diyebilirdim ki; üzüleceğimiz şeylerle şükredeceğimiz şeyler aynı, yalnız görüneni görmeyip üzerinde düşünene. 

Sense kadın, insanlar ikiyüzlü, yalancı ve kötü diye karanlık dünyanda pas tut. Ama bak işte! Bak! Şu anda olduğun yer bu kadının olduğu yer değil! Öyleyse yakınmayı bırak ve şükret. Çünkü üzüleceğimiz şeylerle şükredeceğimiz şeyler aynı. Şimdi söyle, kim daha olgun, kim daha çocuk?

 

Ama cevap vermedim.

Bir alıp verdiğim yok kimseyle ben bu dünyanın taciri değilim. 

Güzel bir cümle ancak yıkıntılar içinden doğar.

Elinde tüfek bir asker gibi dikiliyor karşımda hayat.
Ben saçları kırpık küçük kız çocuğu.
Ölmeyi umuyorum. Anam babam odanın kenarında zaten ölü.

Yüksekçe bir balkondan atlamayı hayal ettiğiniz zamanda;
kalabalıktan, sorulardan, gürültüden, işten, güneşten, terden, bulaşıktan, yemekten, çocuktan, eşten, dünyadan kurtulmak için namaza koştuğunuz olmuyor mu sizin de?
Seccade, bu dünyada dünyanın olmadığı tek yer.

Yasalar değişir evlat, işe yarasalardı hırsızlarla katiller bu kadar çoğalmazdı.
Hiçbir zaman önemli olan yasalar olmadı. Önemli olan evrensel doğrulardır
ve o da senin şuranda yatar. Yeter ki onu dinlemeyi öğren.
Vicdanı ölmüş bir adama neyi yasaklayabilirsin ki?

Kötülük bahse değmez.

Bana bir soru işareti yak; düşünüp durayim.